Γράφει ο Στέλιος Βικόπουλος*
Όπως σε κάθε σοβαρό ή και γελοίο γεγονός υπάρχουν πάντα οι αναλυτές. Έχουν και τις κατηγορίες τους.
Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει τους πληρωμένους.
Αυτοί θυμίζουν τους sicari, της Ιταλικής μαφίας. Εκτελούν εντολές.
Άλλωστε πληρώνονται για αυτό. Ιδρύματα ντόπια και διεθνή που εκφράστηκαν μέσα από το “Ναι” στο Σχέδιο Ανάν, έχουν πολλές τέτοιες αγορασμένες γραφίδες. Έχουμε παράδοση στον τομέα, γιατί κάπως έτσι ήταν και στην κατοχή, με τους ταγματασφαλίτες και τους μαυραγορίτες.
Η δεύτερη κατηγορία, είναι αυτή που εκφράζονται “νέτα σκέτα”.
Ανήκουν στην αποκλεισμένη μικροαστική τάξη, η οποία για να υπάρξει πια (μιας και το σύστημα τους έθεσε όρια «ανάπτυξης») ανακαλύπτουν εχθρούς απέναντι σε άλλους λαούς με κύριο γνώμονα την «φυλετική καθαρότητα». Είναι οι νεοφασίζοντες. Οι καθαροί (και λόγω ιδεολογίας φασίστες).
Στις δύο πρώτες κατηγορίες, δεν μπορεί να ζητήσει κανείς μορφωτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αυτά και άγνωστα είναι και δεν έχουν σημασία για αυτόν τον χώρο.
Η τρίτη είναι η κατηγορία της “υπαρκτής” αριστεράς.
Εκείνης των bureau, των φυλλαδίων, της οργανωτικής πολυδιάσπασης, των εναλλακτικών, των ΜΚΟ και άλλων “κλασικών και εικονογραφημένων” της παραδοσιακής αριστεράς.
Πολλοί αν όχι όλοι, συμπορευόμενοι με την πρώτη κατηγορία μας.
Σε αυτό το σημείο μπορεί να διακρίνει κάνεις το μετέωρο μορφωτικό βήμα αυτού του χώρου.
Την καθυστέρηση.
Την αναλυτική αδυναμία.
Τελικά την οπισθοδρόμηση.
Έτσι από τους κλασικούς θα διαβάσεις ανακοινώσεις του τύπου “η πάλη των λαών της Τουρκίας, της Ελλάδας, της Συρίας και των υπολοίπων αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων της περιοχής μπορούν να βάλουν τέλος στα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των Συμμάχων του”.
103 χρόνια πίσω δηλαδή.
Για να μην τους αδικώ, υπάρχει μία μονολιθική ειλικρίνεια.
Εκείνοι όμως που πραγματικά μπορούν να παρασύρουν κόσμο στο διάβα τους, είναι οι μποέμ. Οι κοσμογυρισμένοι. Οι έχοντας άποψη για όλα.
Είναι όσοι εκτός από την “18η Μπρυμαίρ”, το ” τι να κάνουμε”, και την ” Αγία οικογένεια”, διάβασαν Naomi Klein, Chomsky, και λίγο Καστοριάδη, τον οποίον επικαλούνται μάλιστα συχνά.
Αυτοί είναι οι “κομσοί”, με κομσότητα λοιπόν θα σου πούνε σήμερα “Πώς εγώ δεν πάω στον Έβρο, να αντιπαρατεθούμε με τους καταραμένους».
Και στον Έβρο τελικά πάνε για να υπερασπιστούν, αυτούς τους “καταραμένους” που φέρνουν οι λαθρέμποροι των ανθρώπων και τους Τούρκους!
Είναι σίγουρο ότι η φιλοσοφική διάθεση του Καστοριάδη πώς “μην περιμένεις από λαούς, που δεν έχουν θέση μισή στην κοινωνία τους όπως εσύ, να πράξουν ότι πράττεις εσύ”, υποχωρεί μπροστά στην πάγια Λενινιστική αντίληψη (φυλακισμένη στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους), πώς “οι αγώνες των λαών θα κατατροπώσουν τον ιμπεριαλισμό και πως κάποια στιγμή (αλήθεια πότε; ) θα επικρατήσει ο σοσιαλισμός και η Ειρήνη”.
Στο μεταξύ μέσα σε αυτές τις πολύ γλυκές αναζητήσεις, η Ελλάδα είναι ο κύριος στόχος του Τουρκικού και Γερμανικού σοβινισμού
Καληνύχτα Αριστεράντζες μου!!
Ο Στέλιος Βικόπουλος ειναι φαρμακοποιός
https://www.facebook.com/stelios.vikopoulos
